Czas się przestawić na poranne wstawanie. Pora na ocknięcie się z letargu, jaki panuje w zimowych miesiącach i wydłużyć swój dzień.
Robię to od kilku tygodni. Dzień w dzień budzi mnie nastawiona na 6:30 komórka.
Wyłączam. Podejmuję walkę z własną niechęcią, ciemnością i lenistwem.
Przegrywam. Zasypiam na nowo bez wyrzutów sumienia
Wieczorem znów nastawiam budzik wpisując krótko - bieganie.
Jednak w końcu nastał ten dzień - Dzień chwały i zwycięstwa nad moją słabością. Dałem radę. Budzik zadzwonił, a ja tylko 40 minut walczyłem z zamykającymi się powiekami i wyobrażeniem zimna na dworze.
POWSTAŁEM. Zrzuciłem z siebie otoczkę ciepłej pościeli i przezwyciężyłem przyciąganie około poduszkowe
Założyłem ciuchy sportowe, wcisnąłem buty, poczułem natężenie sił witalnych i chwały czynu swego. Wybiegłem. To był najlepszy początek dnia od dłuższego czasu.
Słoneczny poranek, mimo chłodnego powietrza jest niesamowicie pobudzający. Z każdym oddechem czuć jak ciało pobudza się i nabiera energii. Co prawda, z każdym następny wdechem, płuca się zwężają i zaczynam charczeć i cierpieć na nieustający krtanio-drapacz.
Jednak to wszystko staje się tak mało istotne, kiedy na zaczerwienionym niebie pojawia się zbudzone, okrągłe słońce. Nawet nie ma ochoty się nigdzie śpieszyć. Biegnę powoli w stronę słońca, podziwiam i cieszę się, że widzę więcej.
Więcej, bo to dla wielu nie dostrzegalne przy codziennej prędkości życia.
Więcej, bo poranne endorfiny i melatonina poszerzają perspektywę postrzegania wielu spraw.
Powiedzmy szczerze, przygnieceni codziennym życiem, pracą, urzędami, pieniędzmi, rodziną przestaliśmy już całkiem dostrzegać to co naprawdę jest tego warte. Nie widzisz już gwiazd, wschodów i zachodów, kwitnącej wiosny. Uśpiłeś zmysły, nie czujesz smaku ani zapachu. To wszystko idzie na bok, niezauważane i takie nie może dawać już radości. WAKE UP.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeżeli masz jakieś pytanie albo chciałbyś coś dodać do posta to zapraszam:) Bardzo dziękuje za pozostawienie komentarza :)